There were a lot of men's clubs in London a few years ago. Men went there

    and read their newspapers quietly, or drank or had meals with their friends.

    All of these men's clubs had a lot of very good servants. At every club one

    of the servants was a doorman. Mr Grace was the doorman of one of these

    clubs. He was fifty-five years old, and he had grey hair and a big grey

    moustache. The telephone rang in his office at six o'clock in the evening,

    and a woman spoke to him. She said, 'Are you the doorman of the George

    Club?'

    'Yes, I am,' Mr Grace answered.

    'Please give my husband a message,' the woman said.

    'Your husband isn't at the club this evening,' Mr Grace answered.

    'But I haven't told you his name!' the woman said angrily.

    'That isn't necessary,' Mr Grace answered. 'No husband is ever at the club.

    چندين سال قبل تعداد زيادي كلوپ مردانه در لندن وجود داشت. آقايان براي

    مطالعه/ي روزنامه در آرامش، و نوشيدن و خوردن به همراه دوستانشان به آنجا

    مي/رفتند.

    همه/ي اين كلوپ/هاي مردانه خدمت/كاران خيلي خوبي داشتند. يكي از خدمت/كاران هر

    كلوپ دربان آن كلوپ بود. آقاي گريس يكي از دربان/هاي اين كلوپ/ها بود. او

    پنجاه/وپنج سال داشت، و داراي مو و سبيل كلفت و سفيدي بود. در ساعت شش عصر

    تلفنش زنگ خورد، و يك زن با او صحبت كرد. او (آن زن) گفت: آيا شما دربان كلوپ

    جرج هستيد؟

    آقاي گريس پاسخ داد: بله، من هستم.

    آن زن گفت: لطفا يك پيغام به شوهر من بدهيد.

    آقاي گريس پاسخ داد: شوهر شما امروز عصر در اين كلوپ نيست.

    زن با عصبانيت گفت: اما من اسم شوهرم را به شما نگفتم.

    آقاي گريس پاسخ داد: ضروري نيست، هميشه هيچ مرد زن/داري در كلوپ نيست.